42.

Έχουν μείνει κάτι "υπόλοιπα".
Κάτι ψιλά, ρε παιδί μου, πώς το λένε.

Δεν τους έδινα σημασία κι έγιναν μεγάλα,
ενοχλητικοί μπάμπουρες.

Ασημένιοι είναι οι μπάμπουρες, ρε μαλάκα, ή χρυσοί;
Ή χρυσοπράσινοι;

Ναι, πάλι στο παγκάκι είμαι, τί θες;
Στο Forum des Halles.

Να μη σε νοιάζει ποιό βιβλίο έχω μαζί μου.

Ποιά "Νέα Ζωή", μωρέ χαζέ.

Ούτε εσύ ξέρεις τί κάνεις εκεί, ούτε εγώ ξέρω τί κάνω εδώ.

Στην "έφερα", εγώ ξέρω τί κάνω εδώ.
Σιγά μη μου την "έφερες" εσύ.

Ο σελιδοδείκτης είναι ένα φτερό.
Θα πετάξει και το βιβλίο μαζί του. Είναι ελαφρύ, σαν μους.

Σ' άρεσε, ε;
Θα ξαπλώσω τώρα, άσε με.
Ναι, θα λιώσω σαν τη μους στον ήλιο.

(ο παρισινός ήλιος δε λιώνει ούτε τη σιχαμερή μέδουσα που έφτυσα
στο μπαλκόνι
προχτές
το βράδυ από μέσα μου)