38.

Οι ερημικές παραλίες είναι μια επιφανειακή ανατριχίλα στους ώμους 

και μια παμπάλαιη φοβία 

ότι κάποιος θα σε ξεχάσει στην άκρη της σκιάς και θα σε βρουν σε δέκα χρόνια, 

ρουφηγμένη από τ’ ασβεστολιθικά πετρώματα. 

Δεν κάνω προσπάθεια για να μεταβάλω τη γνώμη τούτη.

Στη μέση της βιβλιοθήκης, 

μου ήρθε η εικόνα των νερών που εισρέουν από τα εργαστήρια του πάνω ορόφου, 

παρασέρνουν τα μικροσκόπια, 

τα αντιδραστήρια, 

τις φυγόκεντρους, 

τις καρτέλες υπομνήσεως, 

τους υπολογιστές 

και τις πάνινες τσάντες.

Και μας ξερνάνε, ένα χαρτοπολτό με μεταλλικές άκρες, 

σε μια τέτοια παραλία, 

να παριστάνουμε τα στρώματα των απότομων πετρωμάτων.

Δε θέλω να γίνω γκρεμός.