9/7/12

36.


- Πού θα πάτε διακοπές, δεσποινίς;
- Δε γνωρίζω ακόμα αν θα πάω διακοπές.
- Α, μα πρέπει, τώρα που κάνει ζέστη στην πατρίδα σας, πρέπει να πάτε, νομίζω.
- Δεν είναι πατρίδα μου.
- Τι εννοείτε, δεν είστε από εκεί;
- Από «εκεί» είμαι, το «εκεί» ενέχει μια σχετικότητα.
- Α, γνωρίζω περί σχετικότητος, λίγα πράγματα, ο γιος μου δουλεύει μαζί μας, εδώ στο café, αλλά η κόρη μας είναι φυσικός και μου έχει εξηγήσει, λίγο, περί σχετικότητος και διαφόρων άλλων, έτσι, φυσικών θα έλεγα, πραγμάτων.
- Μάλιστα.
- Τί, δε με πιστεύετε;
- Σας πιστεύω. Σχετικά μιλώντας.

(εκεί χαμογέλασα, φλύαρη αυτή, η κόρη της θα υποφέρει όποτε βρίσκονται, Χριστούγεννα και Πάσχα δηλαδή ή μάλλον μόνο Χριστούγεννα).

- Έχω έρθει, πάντως, στην πατρίδα σας, το ’96, λαμπρή χρονιά, το café έκανε τζίρο χιλιάδες φράγκα, δεκάδες χιλιάδες, καλή διαχείριση ήταν αυτό, σε μένα οφειλόταν.
- Σχετικά μιλώντας.

(ξαναχαμογέλασα)

- Είχαμε πάει, που λέτε, το γύρο των Ιόνιων Νησιών, ήταν génial, με τροχόσπιτο, δύσκολο στη μετακίνηση, αλλά génial.
- Ε, αυτό θα ήταν génial, χωρίς καμία σχετικότητα.

(δε χαμογέλασα)

(ούτε αυτή)

- Εσείς έχετε πάει ποτέ στα Ιόνια Νησιά;
- Μια φορά, για να κοπανήσω το δεξί μου πόδι σε κάτι λευκές κροκάλες.
- Mon Dieu, χτυπήσατε πολύ;
- Μερικές χιλιάδες φράγκα. Ήταν κακή διαχείριση αυτό.
- Και μετά; Τί κάνατε μετά;
- Κοπάνησα και το κεφάλι μου.
- Μα, γιατί;

(γούρλωσε τα μάτια)

- Μήπως και επηρεαστεί το κέντρο της γεύσης στον εγκέφαλό μου και σταματήσω να καταλαβαίνω με τί μου μοιάζει ο γαλλικός εσπρέσσο.
- Μα, τί αστεία που είστε!

(το εννοούσε)

Άφησα ενάμισι ευρώ στη μπάρα.

- Merci, Madame Grenier.
- Χαίρομαι κάθε φορά που σας βλέπω, δεσποινίς, να έρχεστε.
- Σαν τη πατρίδα μου είστε κι εσείς, Madame Grenier.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου