- Πού θα πάτε
διακοπές, δεσποινίς;
- Δε γνωρίζω
ακόμα αν θα πάω διακοπές.
- Α, μα πρέπει,
τώρα που κάνει ζέστη στην πατρίδα σας, πρέπει να πάτε, νομίζω.
- Δεν είναι
πατρίδα μου.
- Τι εννοείτε,
δεν είστε από εκεί;
- Από «εκεί» είμαι, το «εκεί» ενέχει μια σχετικότητα.
- Α, γνωρίζω
περί σχετικότητος, λίγα πράγματα, ο γιος μου δουλεύει μαζί μας, εδώ στο café, αλλά η κόρη μας είναι φυσικός και μου έχει εξηγήσει, λίγο, περί
σχετικότητος και διαφόρων άλλων, έτσι, φυσικών θα έλεγα, πραγμάτων.
- Μάλιστα.
- Τί, δε με πιστεύετε;
- Σας πιστεύω. Σχετικά
μιλώντας.
(εκεί χαμογέλασα, φλύαρη
αυτή, η κόρη της θα υποφέρει όποτε βρίσκονται, Χριστούγεννα και Πάσχα δηλαδή ή
μάλλον μόνο Χριστούγεννα).
- Έχω έρθει, πάντως, στην
πατρίδα σας, το ’96, λαμπρή χρονιά, το café έκανε τζίρο χιλιάδες
φράγκα, δεκάδες χιλιάδες, καλή διαχείριση ήταν αυτό, σε μένα οφειλόταν.
- Σχετικά μιλώντας.
(ξαναχαμογέλασα)
- Είχαμε πάει, που λέτε,
το γύρο των Ιόνιων Νησιών, ήταν génial, με τροχόσπιτο, δύσκολο στη μετακίνηση,
αλλά génial.
-
Ε, αυτό θα ήταν génial, χωρίς καμία σχετικότητα.
(δε
χαμογέλασα)
(ούτε
αυτή)
- Εσείς έχετε
πάει ποτέ στα Ιόνια Νησιά;
- Μια φορά, για
να κοπανήσω το δεξί μου πόδι σε κάτι λευκές κροκάλες.
- Mon Dieu, χτυπήσατε πολύ;
- Μερικές
χιλιάδες φράγκα. Ήταν κακή διαχείριση αυτό.
- Και μετά; Τί
κάνατε μετά;
- Κοπάνησα και
το κεφάλι μου.
- Μα, γιατί;
(γούρλωσε τα
μάτια)
- Μήπως και
επηρεαστεί το κέντρο της γεύσης στον εγκέφαλό μου και σταματήσω να καταλαβαίνω
με τί μου μοιάζει ο γαλλικός εσπρέσσο.
- Μα, τί αστεία
που είστε!
(το εννοούσε)
Άφησα ενάμισι
ευρώ στη μπάρα.
- Merci, Madame Grenier.
- Χαίρομαι κάθε φορά
που σας βλέπω, δεσποινίς, να έρχεστε.
- Σαν τη πατρίδα
μου είστε κι εσείς, Madame Grenier.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου