41.

Νατ,

Δε σηκώνω κανένα τηλέφωνο. Μπαίνω στο email μου και βλέπω μόνο οδηγίες του καθηγητή.
Η μαμά μού έστειλε μια κούτα πράγματα. Άνοιξα και βρήκα μια μελιτζάνα 
από τον κήπο του παππού μου.
Κι ύστερα άλλη μία. Κι άλλη μία. 


Έφτασαν κι οι ντομάτες, στην ίδια κούτα, δυο πακέτα καφές ελληνικός, ΙΟΝ αμυγδάλου.
Μέσα σ' όλα αυτά, μου είχε τυλίξει και μια κούπα στο χρώμα του πάγου. 
Αν είχε τυλίξει πάγο, μάλλον δε θα έφτανε ως εδώ. 
Δεν ξέρω αν προτιμούσα την κούπα ή τον πάγο.

Τα λαχανικά μπήκαν στο ψυγείο, τα υπόλοιπα έμειναν μέσα στην κούτα.

Δεν μαγειρεύω πια τόσο συχνά, δεν έχω βαρεθεί, αλλά δε βρίσκω κάποιο σκοπό σ' όλο αυτό. 
Μπορεί και να στο 'χω αναφέρει ξανά αυτό, συγγνώμη.

Μπορείς να καθίσεις έξω χωρίς μπουφάν. Τα βράδια. Για λίγες μέρες θα είναι αυτό, μετά θα μας ρημάξει πάλι η υγρασία. 
Στη μέση του Pont Neuf έχω μείνει. Ούτε βήμα πιο κει. Προχωράω ακριβώς μέχρι τη μέση,
ρίχνω ένα κομμάτι μπαγκέτα μέσα στο ποτάμι και φεύγω.

Σήμερα το πρωί βρήκα κάτω από την πόρτα μου ένα περίεργο φτερό.
Ανθρώπινο φτερό. 
Θα μπορούσε ν' ανήκει και σε πουλί.
Αλλά όχι. 
Τα πουλιά στο Παρίσι είναι μικρά, καφετιά και εχθρικά. 
Δε θα ερχόταν ποτέ στην πόρτα μου ν' αφήσουν σημάδια ύπαρξης. 

Αυτό ήταν ένα φιλικό "ανθρωπούλι". 

Aλήθεια. Μπορεί να φύτρωσαν φτερά στον καθηγητή,
όπως στ' αδέρφια του, πάνω από εκείνη
τη φωτογραφία. 
Μπορεί να ήρθαν από εδώ τ' αδέρφια του και να μου άφησαν το φτερό, σαν προειδοποίηση. 
Ότι "ξέρουμε". Πως ξέρεις. Για τη φαρμακερή μάγισσα.
Καλά, ας ξανάρθουν, θα τους ψεκάσω με σπρέι πιπεριού.

Δεν έχω σπρέι πιπεριού. 
Θα τους μιλήσω. Θα τους εξηγήσω ότι δε φταίω εγώ που κατάλαβα.
Και καλύτερα να μην είχα καταλάβει. 

Το πάπλωμα είναι στο ντουλάπι.

Δεν σηκώνω κα-νέ-να τηλέφωνο.
Απαντάω σε μηνύματα επείγοντα, τους λέω "είμαι στους δρόμους του Μαραί
και περιφέρομαι από μουσείο σε πλατεία και πίσω στο Δρόμο μου".
Το έχω αποθηκεύσει και το στέλνω σε όλους. 

Μερικές φορές είναι αλήθεια. 

Ο αδερφός μου, μού είπε ότι μου λείπει η συντροφικότητα. Μίλησε ο "Μίστερ Συντροφικότητα" της χρονιάς. 

Εγώ νομίζω ότι μου λείπει ο υδράργυρος. Αυτός μέσα στο θερμόμετρο, που σπάει και σκορπάει
στα χλιαρά σεντόνια.
Γίνεται μπίλιες κι αν κατά λάθος τον καταπιείς, δεν είναι ανιχνεύσιμος στον οργανισμό.
Δε δημιουργεί ιόντα.

Ατόφιο δηλητήριο κάτω απ' την πιασμένη μασχάλη.
"Σφίξε το μπράτσο σου και κράτα καλά, μη μετακινηθεί το γυαλί". 

Μη σου φύγει το δηλητήριο στα σεντόνια, κατάλαβες;

Το μπράτσο το σφίγγω μόνη μου, μέχρι να τελειώσει αυτή η ιστορία.
Απλά κάποιος μου το τοποθέτησε σωστά από την αρχή. 

Νατ, στείλε μου έναν αναπτήρα με μια ηλίθια διαφήμιση πάνω. 
Λάστιχα, ζάντες, έντονα χρώματα, λογοπαίγνια.

Αυτό μου 'χει λείψει.



ΥΓ. Έχεις δει ποτέ "ανθρωπούλι";