63.

Ξεκόλλησε μια φλούδα μπογιάς απ' το ταβάνι στο σαλόνι 
και παρίστανε το κομφετί στο πάτωμα για δυο - τρεις ώρες, 
μέχρι να γυρίσω
απ' το εργαστήριο, 
να τη σκουπίσω και να την πετάξω.

"Δεν το βάφω εγώ αυτό το πράμα, αν ανέβω σε σκάλα,
το μόνο βέβαιο είναι ότι θα πέσω κάτω, άσε που θα πιτσιλιστούν
τα μαλλιά μου με τη μπογιά και μετά δε θα φεύγει με τίποτα".

Τότε είπα ότι πρέπει να γράψω μια ιστορία για τα τσιγάρα πριν
και μετά την επίσκεψη στον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο, 
αλλά θεώρησα 
ότι πάνω - κάτω οι μισές ιστορίες για τα τσιγάρα
για τέτοιους λόγους θα έχουν γραφτεί.

Ας μην κάνουμε περιττά πράγματα. 

Έχω παρατηρήσει πως, όταν μπαίνεις μέσα στο γραφείο του
"ψυ" σου (όπου "ψυ" οποιοσδήποτε ειδικός από αυτούς),
ρωτάς από ευγένεια "τί κάνετε", σου απαντάνε και δε σε ρωτάνε ποτέ πίσω
"εσύ τί κάνεις".

Έχει μια λογική αυτό, θα καταλάβουν τί κάνεις, 
μόλις απλωθείς στην καρέκλα τους, 
είναι η δουλειά τους
να καταλάβουν τί κάνεις, 
απλά το επισημαίνω
και μάλλον έχουν δίκιο γιατί τί να τους πεις;
"Καλά."/ "Χάλια"/ "Μέτρια"/ "Αδιάφορα".

Θα μπορούσες βέβαια να τους πεις και κάτι πιο πρωτότυπο
ως απάντηση, που να είναι ενδεικτικό της κατάστασής σου, 
π.χ. τη λέξη "toffee". 
Σήμερα είμαι toffee, χτες ήμουν μια βίδα σε τραπέζι μπιστρό,
αύριο θα είμαι ένας κόμπος σ' ένα μάλλινο πουλόβερ. 

Σε κάθε περίπτωση, έχασα ένα tube από τη φυγόκεντρο,
είναι λογικά κάπου στο εργαστήριο και δεν το εντοπίζω
και ίσως έπρεπε να γράψω μια ιστορία γι' αυτό,
αλλά και το tube με τσιγάρο μοιάζει, γιατί είναι μακρόστενο,
έχει μέσα λευκό διάλυμα και έχω σκεφτεί πολλές φορές
τί θα γινόταν αν κάπνιζα το ίζημά του.
Πριν ή μετά τον "ψυ". 

Περιέχει βέβαια ελάχιστο ανθρακικό ασβέστιο, 
ίσως έβαφε ικανοποιητικά
το επίμαχο σημείο του ταβανιού.  
Αν το βρω το tube, θα το φέρω σπίτι.
Αφού περπάτησε για να φύγει μέσα από το 
μηχάνημα, 
δε θα του κάνει κόπο ν' ανέβει μια
σκάλα και ν' απλωθεί ατάραχα στο ταβάνι.