27/10/13

66.



Ακούω ένα πλυντήριο να στύβει. Είκοσι κιλά ρούχα, είναι από τα μεγάλα πλυντήρια, τα επαγγελματικά, αυτά που έχουν τα καθαριστήρια κι έχει πετάξει μέσα τους ο κύριος του ταμείου δυο παλτό χοντρά, μια μολυβοθήκη, τρεις ταινίες του Φελίνι και τη στολή του Σπάιντερμαν
και δε σταματάει να στύβει, δε σταματάει, θα χαλάσει η στολή του Σπάιντερμαν και
το μόνο που θέλω είναι να βγει ολόκληρη από μέσα, να τη φορέσω και ν' ανέβω στην ταράτσα και να πετάξω μαζί της, το ξέρω, ο Μπάτμαν "πετάει", ούτε αυτός δηλαδή, ο Σούπερμαν είναι ο μόνος που πετάει κανονικά, αλλά τώρα θέλω να πετάξω κι εγώ ως Σπάιντερμαν, για να κρύβονται τα μάτια της αράχνης, 18 βολβοί σε κάθε μια κοιλότητα κι εγώ δε βλέπω τίποτα, ψέματα, δε θα βγω στην ταράτσα, θ΄ανέβω στη σκεπή της εκκλησίας, στο τέρμα του δρόμου, πώς θ' ανεβώ εκεί πάνω όμως, πώς θα φάω κάτι που να μην περνάει μέσα από ένα καλαμάκι, πώς θα σταματήσω να σκέφτομαι ότι θέλω να πεθάνουν δέκα άνθρωποι (τους μισούς απλά τους έχω δει από μακριά), για να χαρώ κάπως, δηλαδή ούτε πάλι θα χαρώ, θα "εκδικηθώ" μέσω του θανάτου τους για κάτι που συνέβη σε μένα, που αυτό συνέβη τυχαία, δε λέω, οποιοσδήποτε θα μπορούσε να το πάθει, δεν κατηγορώ κάποιον γι' αυτό, τ' αδέρφια του Ματιέ έχουν εξαφανιστεί όλα, ο ίδιος ψάχνει παντού, στην αστυνομία, στους δρόμους, στα εξοχικά των φίλων τους, θα χαλάσει η στολή, σταματήστε το στύψιμο, δε μπορώ ν' ανέβω στην κορυφή της εκκλησίας με τα ρούχα του νοσοκομείου, "πού είναι, παιδί μου, οι γονείς σου, ο κηδεμόνας σου ποιος είναι", ο κηδεμόνας μου έπεσε πριν 26 χρόνια πάνω σε μια λεμονιά και τα οξέα των χυμών των καρπών του τρύπησαν τις φλέβες κι από τότε δεν άνθισε ξανά και κανείς δε μου μίλησε για κείνον, μόνη μου κρυφάκουγα και να ξέρετε ότι δε σας μισώ ακριβώς, απλά θέλω να μην αναπνέετε τον ίδιον αέρα με μένα και να μη με κοιτάτε στο πρόσωπο, δε θέλω να σας βλέπω να με βλέπετε, σταματήστε το πλυντήριο, το ξέρεις ότι εγώ δε μπορώ να γραφτώ στο Ταμείο Ανεργίας, αν μείνω χωρίς δουλειά, γιατί δεν προβλέπεται στις διατάξεις που διέπουν το επάγγελμά μου, δηλαδή αν δεν το ξέρεις, μάθε το. 

*ήπιε ένα αγχολυτικό ακόμα, αφοσιώθηκε στην οθόνη που υπήρχε μπροστά της, μέτρησε ως το 3620 και το πλυντήριο ακόμα έστυβε*