20.

Ο Δημήτριος Ροδόπουλος, σε μια επιστολή του προς τη Νίκη, με ημερομηνία 6 Νοεμβρίου 1968, έγραφε ότι το Παρίσι θα τον πλακώσει.

Εγώ δε γράφω επιστολές, ούτε μηνύματα στέλνω, μόνο emails.

Ο Ροδόπουλος δεν είχε τη δυνατότητα να στείλει ηλεκτρονικό μήνυμα.

Ή να τηλεγραφήσει στη Νίκη ότι «το Παρίσι θα τον πλακώσει».

Έπιασε ένα μπλοκ μικρό και ορθογώνιο, άσπρο τότε, μπεζ σκούρο σήμερα, κι έγραψε αυτό το πράμα.

Έστειλα ένα email στους γονείς μου:

«Το Παρίσι είναι όπως το θυμάστε.

Μουσείο και τρελοκομείο ταυτόχρονα.

Εμένα δε θα με πλακώσει.

Εγώ θα το πλακώσω.

Θα με ξεκολλήσετε με κόπο απ’ τα γρασίδια του Forum des Halles».

Κύριε Ροδόπουλε, τι θα λέγατε αν μένατε κι εσείς κολλημένος σ’ αυτά τα γρασίδια; Όποιος δικός σας κι αν είχε πεθάνει, δε θα σας έλειπε κάπως λιγότερο;

Συγγνώμη για το «κύριε», τους πεθαμένους δεν τους αποκαλούμε «κυρίους».

(μου το έμαθαν στο σχολείο αυτό)

Ωστόσο, σάς απευθύνομαι με την ιδιότητα του λογοτέχνη που θα ‘κανε τη ζωή του σ’ αυτή τη γειτονιά, ακόμα κι αν βούλιαζε ολόκληρη η Μεσόγειος.

«Η Μεσόγειος βουλιάζει, μαμά, δε θα ‘χουμε θάλασσες να μπαίνουμε μέχρι τους αστράγαλους. Μαμά, κάποιος να πλακώσει τη Μεσόγειο, όπως θα πλακώσω εγώ το Forum de Halles».