8.

Είχε έρθει δώρο ένα αρχείο.

Από το ίντερνετ.

Και το ίντερνετ από μόνο του ήταν ένα δώρο, αλλά στο αρχείο μέσα είχε μαράκες και ροκάνες.

Δούλεψε σκληρά την ημέρα εκείνη. Μπήκε σε συσκέψεις, βγήκε από συναντήσεις. Χωρίς κρουστά. Δεν είχε πλάκα.  

Το βράδυ είδε στον ύπνο της μια σκοτεινή πλατεία,

ένα διάγραμμα για την επίθεση με θανατηφόρα πορτοκαλί λέιζερ στη γη

και μια κοπέλα άγνωστη, με την οποία τραγούδησαν a capella το

«φως που ποτέ δε σβήνει».

Μετά βρέθηκε σ’ ένα σπίτι, όπου το φως πράγματι δεν έσβηνε ποτέ και της έφεραν μια μαργαρίτα με πολλά πράσινα κλαδιά.

Δεν πινόταν, αλλά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα.

Το πρόβλημα ήταν ότι περίμενε να της φέρουν το λουλούδι, κι όχι το ποτήρι. Αν και το ποτήρι τελικά χρειαζόταν περισσότερο.

Δε μαδούσε κιόλας, ώστε να δημιουργεί οδυνηρά διλήμματα.