4/4/12

3.


"Δε θα χρειαζόταν καν να βγαίνει ένας απ’ τους δύο έξω για να πάρει τσιγάρα. Θα ερχόμουν εγώ με μια κούτα τεράστια, σαν την υπομονή μου. Μόλις κλειδωνόμασταν μέσα, θα καπνίζαμε κοιτάζοντας μια τα άπλυτα στο νεροχύτη – τρεις κούπες φαρμακερού καφέ φίλτρου – μια το πεζοδρόμιο, απ’ όπου κανένας δε θα περνούσε, κανένας.
Ίσως να ξεριζώναμε και τα ηλεκτρικά καλώδια και τις ασύρματες συνδέσεις και τα data, να φεύγαν όλα απ’ το παράθυρο, στο δρόμο απ’ όπου δεν περνά κανείς με λευκό παλτό, μόνοι ασκητές εμείς, σ’ ένα σπίτι από καπνό και καμένη μυρωδιά συρματοπλέγματος.
Ούτε το φάντασμα του Λαβουαζιέ δε θα διέκοπτε αυτή τη διαδικασία. Θα ξαναβάζαμε τα στοιχεία της ύλης σε σειρά, μέχρι να τέλειωνε ο αέρας."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου