56.

Διάβασα μια απίστευτη μαλακία σήμερα,
σ' ένα μήνυμα της Α, ότι
"η ζωή σου έχει καταντήσει μια λωρίδα από στρωμένα πλακάκια σ' ένα μέτριο μπιστρό"
και της απάντησα, όπως ήταν αναμενόμενο,
"να μου συστήσεις ένα καλό προϊόν για σφουγγάρισμα".

Ύστερα έφυγα από το σπίτι για τη συνάντηση με τον supervisor
και μάτωσε η μύτη μου, τη στιγμή που περνούσα
περιμετρικά από τη λακούβα στο Les Halles, στο ύψος της Montorgueil
και δεν είχα ούτε μισό χαρτομάντιλο
και μου έδωσε ένας κύριος ένα από τα δικά του.

Άνοιξε το όστρακο μέσα στο κεφάλι μου
και βρήκε μια διέξοδο πάνω στα χαρτομάντιλα του κυρίου.
Και στο δεξί μου μανίκι, όπως παρατήρησα την ώρα που έμπαινα στο μετρό.
Θα το καθάριζα στο εργαστήριο, αν το θυμόμουν, που δε θα το θυμόμουν,
γιατί θα σκεφτόμουν άλλα πράγματα, ως συνήθως, δηλαδή
τα πειράματα και την αποστείρωση.

Να θυμηθώ να τη ρωτήσω πώς ακριβώς ορίζει το "μέτριο μπιστρό".